zaterdag, juli 23, 2011
donderdag, juli 21, 2011
Van slag
De afgelopen weken ben ik behoorlijk van slag geweest. Zo erg dat ik een tijdje niet geblogd heb. Nu ik erop terugkijk begin ik wel te snappen waarom dat dat zo was.
De vestiging waar ik werk wordt gesloten. Dat zou kunnen betekenen dat ik mijn baan verlies. Dat staat nog niet vast maar ik hou er ernstig rekening mee. Er vindt later in het jaar namelijk een afspiegeling plaats en dan zou het wel eens kunnen zijn dat ik toch niet mijn werk kan voortzetten in de hoofdvestiging van het bedrijf waarvoor ik werk.
Toen ik hier ging werken zo'n 6 jaar geleden was dat niet met de bedoeling hier oud te worden. Maar naarmate de tijd verstreek begon ik me hier echt senang te voelen en nadat ik teammanager was geworden ben ik er helemaal voor gegaan om van mijn werk hier een succes te maken. Dat is precies wat er is gebeurd. In de afgelopen twee jaar behaalde ik steeds een 'high performance'.
Aanstaande zondag word ik 58. Ik kan me nog wel herinneren uit mijn ondernemerstijd dat werkgevers vaak vroegen om niet te oude mensen voor ze te selecteren. Mijn reactie was steevast "Er zijn oude mensen van 25 en jonge mensen van 50." Het idee dat ik een andere baan zou moeten gaan zoeken op mijn leeftijd vervulde me met afschuw.
Maar nu we een paar weken verder zijn en ik inmiddels mijn eerste sollicitatie heb gedaan, begint de afschuw om te slaan in enthousiasme. Ik voel me vrij om alleen te solliciteren op banen die me echt aanspreken bij ondernemingen die ik leuk vind en waar ik denk het ook naar mijn zin te kunnen hebben.
Ik ben niet langer van slag en zie de toekomst met vertrouwen tegemoet.
Update: Afgelopen week had ik gesolliciteerd bij Ikea als teammanager. Inmiddels is de eerste afwijzing binnen. Zonder de mogelijkheid te hebben gekregen om mijn sollicitatie in een gesprek toe te lichten. Ik zal er aan moeten wennen om vaak afgewezen te worden. Ik moet tegen mezelf zeggen dat niet 'ik' wordt afgewezen maar dat men een papiertje opzij heeft geschoven. Maar pijnlijk blijft het evengoed.
De vestiging waar ik werk wordt gesloten. Dat zou kunnen betekenen dat ik mijn baan verlies. Dat staat nog niet vast maar ik hou er ernstig rekening mee. Er vindt later in het jaar namelijk een afspiegeling plaats en dan zou het wel eens kunnen zijn dat ik toch niet mijn werk kan voortzetten in de hoofdvestiging van het bedrijf waarvoor ik werk.
Toen ik hier ging werken zo'n 6 jaar geleden was dat niet met de bedoeling hier oud te worden. Maar naarmate de tijd verstreek begon ik me hier echt senang te voelen en nadat ik teammanager was geworden ben ik er helemaal voor gegaan om van mijn werk hier een succes te maken. Dat is precies wat er is gebeurd. In de afgelopen twee jaar behaalde ik steeds een 'high performance'.
Aanstaande zondag word ik 58. Ik kan me nog wel herinneren uit mijn ondernemerstijd dat werkgevers vaak vroegen om niet te oude mensen voor ze te selecteren. Mijn reactie was steevast "Er zijn oude mensen van 25 en jonge mensen van 50." Het idee dat ik een andere baan zou moeten gaan zoeken op mijn leeftijd vervulde me met afschuw.
Maar nu we een paar weken verder zijn en ik inmiddels mijn eerste sollicitatie heb gedaan, begint de afschuw om te slaan in enthousiasme. Ik voel me vrij om alleen te solliciteren op banen die me echt aanspreken bij ondernemingen die ik leuk vind en waar ik denk het ook naar mijn zin te kunnen hebben.
Ik ben niet langer van slag en zie de toekomst met vertrouwen tegemoet.
Update: Afgelopen week had ik gesolliciteerd bij Ikea als teammanager. Inmiddels is de eerste afwijzing binnen. Zonder de mogelijkheid te hebben gekregen om mijn sollicitatie in een gesprek toe te lichten. Ik zal er aan moeten wennen om vaak afgewezen te worden. Ik moet tegen mezelf zeggen dat niet 'ik' wordt afgewezen maar dat men een papiertje opzij heeft geschoven. Maar pijnlijk blijft het evengoed.
woensdag, juli 20, 2011
dinsdag, juli 19, 2011
maandag, juli 18, 2011
Jonge merel
zondag, juli 17, 2011
Abonneren op:
Posts (Atom)